Świętujemy DZIEŃ NIEPODLEGŁOŚCI

Polska to kraj nad rzeką Wisłą.
Od morza Bałtyk, aż do Tatr.
A gdy ktoś spyta o moją Polskę,
to ja odpowiem tak:
 Poznasz tu legendy najdziwniejsze,
Poznasz tutaj wiersze najpiękniejsze.
Zjesz potrawy z różnych regionów.
Posłuchasz polskiej muzyki tonów.
Zobaczysz piękne i kolorowe
dawne ubrania – stroje ludowe.
To jest Polska nasza.
Poznaj mnie! – zaprasza.

6 listopada 2024 r. cała nasza społeczność przedszkolna spotkała się w odświętnie  udekorowanej sali, by uczcić zbliżająca się Narodowe Święto Niepodległości.
11 listopada, to najważniejsza data w kalendarzu narodowym, przypominająca czym jest suwerenność, że nie jest ona dana narodom na zawsze, oraz jak wielkim przywilejem jest móc dorastać w kraju ojczystym.
Swoje przywiązanie do Ojczyzny, do jej tradycji i korzeni – pokazaliśmy sięgając po najbliższą dzieciom przedszkolnym formę, czyli zabawę – a precyzyjniej rzecz ujmując - zabawy i rymowanki ludowe z różnych regionów naszego kraju.
Każda z grup zaprezentowała jeden z pięciu wybranych regionów Polski, z charakterystycznym dla niego strojem, popularną dziecięcą zabawą, okraszoną ciekawą  interpretacją  ruchowo- taneczną z   elementami   tańca z danego regionu.

Grupa pierwsza – zaprezentowała nam zabawę z regionu małopolskiego – „Szewczyka”, którego zadaniem było zreperowanie bucików krakowskim dzieciom.
Grupa druga – zabrała nas w rejony Mazowsza, na scenę weszły dzieci  w kolorowych strojach łowickich ( Ulijanki i Łowiczanie)  i przypominały nam  zabawę „Dzban, dzban - pękł”
Grupa trzecia – zaprezentowała region śląski, na scenie pojawiły się wesołe  Ślązaczki w towarzystwie Karlików, by zaprezentować zabawę, która od razu przypadła dzieciom do gustu „Zajączka”
Grupa czwarta – przybliżyła nam mniej znany region lubelski z charakterystyczną  „Polką Lubelską” i dziecięcą zabawą „Konopki”
Grupa piąta – przedstawiła szybki  taniec „Siustany” i zabawę ludowa „Koteczek” z regionu żywieckiego
Cała oprawa Narodowego Święta Niepodległości miała charakter bardzo uroczysty.
Rozpoczęliśmy widowiskowym  Polonezem Żywieckim, w  wykonaniu  grupy czwartej i piątej. Gospodarze w ciekawy i obrazowy sposób połączyli taniec  ze śpiewem, a melodia i słowa tegoż poloneza pozostaną już w dziecięcej pamięci.

Oto idzie pierwsza para, żwawy Maciej i Barbara
i Walenty i Teresa też tańcują poloneza.
A za nimi idą w ślady, każda para sobie miła,
bez przymusu, bez przesady, jak natura utworzyła.

A gdy pani wicedyrektor Agnieszka Wójtowiec -  dała komendę „Do Hymnu” cała nasza społeczność przyjęła postawę zasadniczą i z dumą godną POLAKA odśpiewaliśmy cztery zwrotki MAZURKA DĄBROWSKIEGO.
Dziękujemy  pani Dyrektor Magdalenie Kubickiej, za przyjęcie zaproszenia, obecność, oraz  ciepłe słowa, jakie skierowała pod naszym adresem.

Opisała: Elżbieta Smalewska