6,7 latek idzie do szkoły - jak zmniejszyć jego stres?

 

       W aspekcie psychologicznym stres to brak równowagi między wymogami danej sytuacji a możliwościami człowieka. Aby przywrócić równowagę, należy podjąć odpowiednie działania zaradcze. W ujęciu biologicznym to reakcja organizmu na stawiane przed nim wymagania fizyczne lub psychiczne.

       Z jednej strony stres kojarzy się nam z brakiem komfortu, a z drugiej jest motorem napędzającym przeróżne działania, dopingującym do wytężonej aktywności, popychającym do podejmowania różnych czynności, prób, prowadzącym w efekcie do sukcesu lub porażki. Stres towarzyszył człowiekowi, towarzyszy i będzie towarzyszyć, ale ważne jest, aby jego poziom był współmierny do czekającego nas zadania. Nie może niszczyć organizmu.

     U sześciolatka poziom stresu należy korygować, dając mu odpowiednie narzędzia, wsparcie i poczucie własnej wartości. Akceptacja dorosłych daje poczucie bezpieczeństwa oraz przekonanie, że warto podejmować wyzwania. 

POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI

Najlepiej budować je, wdrażając dziecko do samodzielności. Kilkulatek powinien wykonywać wszystkie czynności związane z samoobsługą: myć się, czesać, ubierać, wiązać buty, zapinać guziki, zasuwać suwaki. Te czynności wpływają na precyzję ruchów, koordynują pracę oka i ręki oraz pozwalają panować nad własnym ciałem, kreować i porządkować najbliższą rzeczywistość. Angażują te same mięśnie, które potem wykorzysta przy pisaniu, rysowaniu i malowaniu. Należy doceniać umiejętności, chwalić za spostrzegawczość i trafność wyboru, podkreślać postępy.

PRACE DOMOWE

Poczucie własnej wartości dziecka wspomaga wdrażanie do codziennych , domowych obowiązków. Dziecko musi wiedzieć, że każdy człowiek ma nie tylko przywileje, ale także powinności. Nakrywanie do stołu, zbieranie brudnych naczyń, utrzymywanie porządku w swoim pokoju, pomoc rodzicom w drobnych zakupach itp. To czynności, dzięki którym dziecko czuje się potrzebne, mądre, zrozumie istotę obowiązkowości, współdziałania z innymi. Im więcej dziecko będzie wykonywać, tym silniejsza będzie potrzeba współdziałania, większa chęć do sprawdzania się i pokonywania trudności, ale trzeba doceniać i należycie podkreślać wysiłki. Umiejętności są zachętą do dalszej pracy.

SPÓJNY SYSTEM WYCHOWAWCZY

Dziecko lubi wiedzieć co mu wolno, a co nie, co jest dobre, a co złe. Konsekwencja w przestrzeganiu zasad porządkuje rzeczywistość dziecka, pomaga w dokonywaniu wyborów, ułatwia orientację w społecznych realiach, wpływa na jakość relacji z innymi ludźmi.

WSPARCIE DOROSŁYCH

Dziecko potrzebuje czasu i zainteresowania ze strony rodziców. Ważne są rozmowy z dzieckiem w trakcie wykonywania wspólnych czynności, jak i po czymś np. obejrzeniu bajki. Mowa wpływa na rozwój intelektualny dziecka, zasób słownictwa, bogactwo pojęć, którymi dziecko operuje. Poznaje kulturę dyskusji: potrafi słuchać, rozumie treść przekazu, formułuje własne poglądy. Dzięki temu czuje się kimś ważnym i wyjątkowym.

WŁASNE ZDANIE DZIECKA

Ważne jest prawo dziecka do swobodnego wyrażania własnej opinii. Dziecko powinno mieć możliwość wypowiedzenia swojego zdania. Nie chodzi tu o dyktowanie dorosłym warunków przez dziecko, ale o zabieranie głosu na dotyczący go bezpośrednio temat. Takie postępowanie buduje poczucie więzi, bliskości, przynależności. Dziecko wie, że w trudnych chwilach może szukać oparcia w rodzicach, może na nich liczyć.

WSPÓLNE ZABAWY

Wspólne rysowanie, malowanie, lepienie z plasteliny, gry planszowe, pozwalają dziecku nie tylko na naukę, ale również wykazanie się i nauczenie czegoś mamę lub tatę, co z kolei daje mu poczucie ważności. Również zabawy ruchowe na świeżym powietrzu są świetną formą aktywności. Każdy musi dostosować się do realiów sytuacji. Polecane są wycieczki piesze i rowerowe.

CO MYŚLI O SOBIE SZEŚCIO/SIEDMIOLATEK

Myślenie ma bardzo konkretny wymiar. Opiera się na tym czego dotychczas doświadczyło. Jeśli informacje zwrotne płynące z dobrze znanej mu rzeczywistości są konstruktywne, to w taki sam sposób postrzega swoją przyszłość i czekające go wyzwania. Przekroczenie szkolnego progu to kolejne doświadczenie, z którym zmierzy się bez paniki i podoła mu bez trudu dzięki ugruntowanemu poczuciu własnej wartości i wsparciu rodziny.

 

v  Jestem samodzielny-potrafię się ubrać, myć, jeść itp.

v  Nie boję się obowiązków-codziennie pomagam mamie i tacie

v  Znam normy i zasady-dobrze wiem, jak się zachowywać w grupie

v  Umiem słuchać pani-codziennie w domu rozmawiam z rodzicami, świetnie rozumiem co do mnie mówią

v  Jeśli z czymś sobie nie radzę-umiem nazwać swój problem i poprosić o pomoc dorosłych

v  Jestem mądry i dzielny-dorośli bardzo często mnie chwalą, podkreślają umiejętności i mocne strony

v  Nie boję się szkoły-nikt mnie nią nie straszy

v  W szkole i poza nią na pewno dam sobie radę.

                                                                                         

Informacje opracowane na podstawie artykułu umieszczonego na stronie internetowej

http://www.swierszczyk.pl/dla-rodzicow/

Autor: Joanna Pluta                                                                    

Polecam  internetowy „Magazyn dla rodziców ŚWIERSZCZYK”

Strona www.swierszczyk.pl

                                                                                       Magdalena Sowa